Hosea 14
02Keer weerom, Israël, noar de HEER, dien God! Doe bist stroekeld over dien aigen minne doaden.
03Erken dien schuld en kom weerom bie de HEER. Zeg tegen hom: "Vergeef ons aal ons minne doaden en neem van ons aan wat goud is. Wie baiden joe woorden aan as ovverdaaiern, woorden dij we eerlieks mainen.
04Oetkomst verwacht we nait laanger van Assyrië. Op peerden zel we nait meer vertraauwen. En wat of we zulm moakt hebben, zel we nait meer "ons god" nuimen. Ie hebben ja omdenken mit n weeskind!"
05Ik help heur òf van heur ontraauw,
ik hol van heur mit hail mien haart.
t Is oet en doan mit mien grammieterghaid op heur.
06Net daauw zel ik veur Israël wezen.
Bluien zel e as n lelie,
worrel zetten as n cederboom op Libanon.
07Zien nije stekken zellen oetspieren,
as n olieveboom, zo mooi zel e wezen,
zo lekker roeken as ceders op Libanon.
08Den kin je weer lekker zitten in zien schaar,
koorn wordt ter weer verbaauwd.
Bluien zel e as n droevebos,
vernuimd wezen as wien van Libanon.
09Den zegt Efraïm:
"Wat heb ik nog mit ofgoden te moaken?
Ik wil 'Joa!' zeggen tegen zien laifde,
noar hom omkieken,
mien oog op hom richten.
Den liek ik wel n cipres, aaltied gruin:
joen vruchten binnen t, dij ik droag."
10 Wèl inzicht het, verstaait dizze road. Wèl wies is, dut ze van haarten geern. Joa wis, liekoet binnen de HEER zien wegen: dij rechtveerdeg is, lopt ter op. Mor wèl zok ter tegen keert, dij stroekelt.
|
